jueves, 3 de febrero de 2011

Uriondoko pagoa *


* El haya de Uriondo
© Ilkhi, 2003

Orri ikusezinezkoak, itzalak irristatzen ta proiektatzen diren orri biluziaren gainean, horrez ostean, arkatzak baltzaz janzten dau ta urmargoak margoz urestaten dau. Bitartean, pago horrek pentsatzen nau begiratu barik, nik entzuten dot bere arnasketa, ez baita edozein pago, Uriondoko pagoa baino.

© Ilkhi, 2003eko jorrailaren 18an

Las hojas invisibles, las sombras que se deslizan y proyectan sobre la hoja desnuda, después de eso, el lápiz la viste de negro y la acuarela la riega con color. Mientras tanto, ese haya me piensa sin mirarme, yo escucho su respiración, ya que no es cualquier haya, sino el haya de Uriondo.


2 comentarios:

  1. Dicen que todo lo que fotografiamos nos devuelve la mirada, y yo sé que es así, y extendiendo el hecho, cualquier "cosa" que ..¿reflejemos"?...grafiemos en realidad nos está grafiando a nosotros...así que sí, comprendo perfectamente que este haya te piense.
    :), un abrazo entre bosques varios, Ilkhi.

    ResponderEliminar
  2. Hola, Sofía. Veo que lo has entendido tal y como yo lo sentí.

    Abrazos entre hayucos.

    ResponderEliminar